Moje dziecko ma tiki
opracowanie: Minds Of Hope
Łapiemy się na tym, że dziecko mruga za często powiekami. Innym razem dostrzegamy, że podskakuje w sytuacji, gdy wcale nie jest to ani wskazane, ani adekwatne do miejsca, pory, sytuacji. Jeszce innym razem wypowiada słowa, które w tej konkretnej sytuacji są pozbawione sensu…. To tiki
Należałoby w ogóle zacząć od tego czym owe tiki są. Tiki to mimowolne (zatem pojawiające się niezależne od woli dziecka czy dorosłego) szybkie powtarzające się stereotypowe ruchy ciała albo wokalizacje. Pojawiają się nagle i są nierytmiczne. Charakteryzuje je krótki czas trwania (pojedynczy tik trwa ok. sekundy, ale zwykle występują w postaci napadów z krótkimi przerwami).
Tiki występują wiele razy w ciągu dnia codziennie lub pojawiają się okresowo.
Tiki możemy podzielić na:
- przewlekłe (ponad rok występowania)
- przejściowe (mniej niż rok)
Ten drugi typ częściej zdecydowanie dotyczy dzieci. Możemy też podzielić je na ruchowe i wokalne. Do tików ruchowych należy np. szarpanie szyją, grymasy twarzy, mruganie powiekami, ruch ramion. Tiki wokalne to z kolei: np. chrząkanie lub nawet słowa i zdania.
Występowanie tików nasila się pod wpływem stresu, natomiast zmniejsza podczas absorbującej czynności lub spania.
Głównym znanym i dość złożonym zaburzeniem tikowym jest Zespół Tourett’a, który charakteryzuje się występowaniem wielorakich tików ruchowych, jak i jednego lub więcej tików głosowych. Zespół ten pojawia się zwykle ok. 7 roku życia i zaczyna się często od szybkiego mrugania oczami, grymasów twarzy i „przeczyszczania gardła”.
Małe dzieci zwykle nie uświadamiają sobie istnienia u nich tików, dopiero w wieku ok. 10 lat dzieci zaczynają rozpoznawać sygnały zwiastujące pojawienie się tiku.
Rodzice dzieci z tym zespołem skarżą się często na problemy z utrzymaniem dyscypliny, określając dzieci jako „zbyt wybuchowe”. Mówi się o tym, że w etiologii tego zaburzenia biorą udział czynniki genetyczne. Większe ryzyko wystąpienia jest u męskich krewnych pierwszego stopnia (50%) niż u kobiet (31%).
Co może pomóc:
Stosowanie programów kontroli zachowań i treningi świadomości są z powodzeniem stosowane w terapii tików. Ważna jest również psychoedukacja rodziców, gdyż często obarczają się oni winą za stan dziecka, a tym samy, w trakcie terapii istotne jest, aby także rodzice chorujących dzieci otrzymywali wsparcie psychologiczne.
Zaciekawił cię ten artykuł, a być może przeczytałeś o czymś, co już dawno temu zwracało twoją uwagę w zachowaniu twojego dziecka. Może teraz nadszedł czas, by się tym zająć? Terapia poznawczo-behawioralna jest jedną z tych form psychoterapeutycznych, które są rekomendowane do leczenia tików, także tych z zespołu Tourett’a. Jeśli twoje dziecko ma tiki i nie wiesz co z tym zrobić lub nie radzisz sobie z sytuacją zapraszamy do Minds of Hope.